Immortality Chapter 130 Heaven and Earth universe, summon
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 130 อัญเชิญ,สัญลักษณ์ฟ้าดิน.
บทที่ 130 อัญเชิญ,สัญลักษณ์ฟ้าดิน.
ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง,ตำหนักฉางเซิ้งเตียน.
เข้าตรู,เหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงจำนวนมากและกองกำลังทหารที่ยืนตั้งแถวเป็นสองแถว.
ในเวลานี้,แม่ทัพหยิงหลานที่ก้าวเข้ามาตรงกลาง.
"เหนือหัว,เหล่าอาณาจักรต้าคุนที่แตกพ่ายตอนนี้ถูกกำราบเรียบร้อยแล้ว,อาณาจักรต้าเจิ้งของพวกเรามั่นคงเป็นปึกแผ่นแล้ว,ตอนนี้พวกเราพร้อมแล้วที่จะรวมอาณาจักรทั้งห้าเข้ามาเป็นหนึ่งเดียวแล้ว."หยิงหลานที่กล่าวออกมาด้วยความอ่อนโยน.
ร่างแยกเงาของจงซานที่นั่งอยู่บนบัลลังก์,จ้องมองไปยังหยิงหลาน,เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,"อารมณ์ความรู้สึกของประชาชนเวลานี้ยังไม่มั่นคง,ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา,เจ้าจงไปฝึกฝนทหารให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น.
"แต่ว่า"หยิงหลานที่เอ่ยออกมาในทันที.
ในเวลาเดียวกัน,จงซานก็ขมวดคิ้วไปมา,สายตาของเขาที่จ้องมองไปรอบๆห้องโถงในทันที.
"ออกไปด้านนอกให้หมด."จงซานที่ออกคำสั่งออกมาทันที.
ออกไปให้หมดอย่างงั้นรึ?
เหล่าข้าราชบริพารต่างก็จ้องมองมายังจงซานด้วยท่าทางตื่นตะลึง,เกิดอะไรขึ้น?ให้ออกไปด้านนอกให้หมดเลยรึ?
ไม่คิดที่จะบอกกล่าวเลยรึ?
เหนือหัวเวลานี้กำลังเข้าใจอะไรผิดหรือผิดสำแดงหรือไม่?
"หยิงหลาน,รับคำสั่ง."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
"รับด้วยเกล้า."หยิงหลานที่กล่าวออกมาอย่างเคารพ,แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น,ทว่าด้วยท่าทางของกู่เหยี่ยเยี่ยเปลี่ยนไปในทันที,นางเข้าใจได้ว่าเกิดเรื่องสำคัญบางอย่างขึ้น.
"ให้องค์รักษ์ทุกนายประจำการล้อมรอบตำหนักแห่งนี้เอาไว้,ให้ทุกคนรออยู่ด้านนอกตำหนักทั้งหมด,หากใครกล้าก้าวเข้ามา,สังหารอย่าได้ปราณี."จงซานที่ออกคำสั่งออกไปอย่างรวดเร็ว.
เมื่อทุกคนที่ได้ยินคำพูดของจงซาน,พวกเขาไม่เข้าใจคำสั่งของหวงตี้พวกเขาเลย.
"ค่ะ "หยิงหลานที่รับคำสั่งในทันที.
หลังจากนั้นเหล่าราชบริพารทั้งหมดก็ออกไปจากห้องโถงทั้งหมด,หยิงหลานที่จัดการจัดทีมปกป้องตำหนักเอาไว้,มีทหารประจำการกว่า
ครึ่งหนึ่งรอบๆกำแพงตำหนังเลยทีเดียว.
ห้องโถงหลัก,ร่างแยกเงาที่นั่งอยู่บนกำแพง,สะบัดมือหนึ่งครั้ง,นำตราลัญจกรหยกครรลองเก้ามังกรสวรรค์และโองการฟ้าออกมา.
สิ่งของดังกล่าววางอยู่ในมุมมืด,คิดอีกคราหนึ่ง,เขาได้ตัดแขนสร้างโลหิตใส่ลงไปในชาม,ก่อนที่จะมองไปยังรอบๆ,ร่างกายที่เปลี่ยนเป็นร่างเงาและจมลงใต้พื้นดิน,จากนั้นก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วไปยังทิศทางหนึ่งหลบไปจากตำหนักเฉิงซ่างเตียน.
หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง,รอบๆประตูเมือง,ต่างก็เงียบ,ทุกคนต่างก็รอคอยอะไรบางอย่าง,แม้แต่เหว่ยไท่จง,ยังถูกไล่ออกมาด้านนอก,ทุกคนตอนนี้อยู่ด้านนอกกำแพงเมือง,ต่างก็เต็มไปด้วยความสงสัย,ไม่มีใครรู้ว่าหวงตี้ของพวกเขาต้องการทำอะไร?
ที่ด้านนอกตำหนักนั้น,หยิงหลานที่ทำการตรวจตราพื้นที่รอบๆ,เมื่อเหล่านายทหารมองเห็นแม่ทัพหยิงหลาน,ทุกคนต่างก็เผยท่าทางเคารพเป็นอย่างมาก,แม่ทัพลำดับสองของราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง,หยิงหลานนั้น,ด้วยทักษะในการรบของนาง,ที่ได้แสดงออกมานั้น,ไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่าทักษะของหลินเซียวแม่ทัพลำดับหนึ่งเลย.
หยิงหลานที่นำคนตรวจตราไปยังประตูทิศใต้,ซึ่งเป็นทิศใต้ของตำหนัก,ที่แห่งนั้นมีเหว่ยไท่จงที่นำกลุ่มขันทีรอคอยอยู่.
เห็นหยิงหลานเดินมา,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของเหว่ยไท่จงก็เปลี่ยนไปมีความสุขและอ่อนโยนในทันที.
"แม่ทัพหยิงหลาน."เหว่ยไท่จงที่เดินออกมาในทันที.
"หืม,ขันทีเหว่ย?"หยิงหลานที่จ้องมองไปยังเหว่ยไท่จง,ตลอดหนึ่งปีที่ทำงานร่วมกันมา,หยิงหลานสามารถมองเห็นความหวังดีของเขาได้,โดยเฉพาะความปรารถนาดีที่มีต่อนางมากกว่าใครๆ.
"แม่ทัพหยิงหลาน,ก่อนหน้านี้ท่านบอกว่าต้องการฉากกั้นรูปปะการังหมื่นปี,ข้าได้ทำการร้องขอกับคนรู้จัก,อีกไม่กี่วันก็จะส่งไปยังตำหนักของท่านแล้ว."เหว่ยไทจงที่กล่าวออกมาอย่างอ่อนโยน.
"จริงๆรึ?
เช่นนั้นต้องของคุณขันทีเหว่ยแล้ว."หยิงหลานที่กล่าวออกมาด้วยความดีใจ.
เห็นท่าทางดีใจของหยิงหลานแล้ว,เหว่ยไท่จงก็เผยยิ้มอย่างพึงพอใจ,ของเพียงแค่หยิงหลานมีความสุข,เขาก็มีความสุขเช่นกัน.
ขณะที่หยิงหลานและเหว่ยไท่จงกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น,ที่ตำหนักเฉิงซ่างเตียนของราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งนั้น,ทันใดนั้นบนอากาศก็มีคนสามคนหนึ่งหมาป่า,ซึ่งเป็นจงซานที่นำจือจุ้นเผ่าหมาป่า,ชิงอวิ๋นหลางเจียงพร้อมกับหมาป่าน้อยเซียนเซียน,มาถึงตำหนักเฉิงซ่างเตียนแล้ว.
แม้ว่ามาถึงตำหนักซ่างเฉิงเตียน,ชิงอวิ๋นหลางเจียงก็ยังคงคุกเขาอยู่เช่นเดิม,ทุกคนที่ได้ออกไปแล้ว,จงซานที่ก้าวไปยังมุมมือแห่งหนึ่ง,พร้อมกับนำแก่นโลหิตใส่เข้าไปในกำไลเก็บของ,พร้อมกับหยิบตราลัญจกรหยกครรลองเก้ามังกรสวรรค์และโองการฟ้าขึ้นมา,พร้อมกับถือมันเอาไว้ในมือ.
จือจุ้นเผ่าหมาป่าที่จ้องมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้น,ทันใดนั้นเขาก็จ้องมองไปยังจงซาน.
"เจ้าให้เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาเตรียมการเอาไว้ทั้งหมดได้อย่างไร?"จื่อจุ้นที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย.
เพราะว่าจื่อจุ้นสามารถมองเห็นได้,ว่ามีคนมากมายที่เตรียมการอยู่ด้านนอก,ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังรอคอยอยู่ด้านนอก,หมายความว่าอย่างไรกัน?
"ต้องขออภัยอาวุโสด้วย,เรื่องนี้เป็นความลับที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้เยาว์."จงซานที่เอ่ยปากออกมา,เขาไม่สามารถบอกออกมาได้ว่าเขาเตรียมการได้อย่างไร,เขาไม่สามารถบอกการมีอยู่ของร่างแยกเงาได้.
"โอ้ว?"จื่อจุ้นที่ค่อนข้างประหลาดใจเป็นอย่างมากจ้องมองไปยังจงซาน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขามีความน่าสนใจมากขึ้นและก็มากขึ้น.
"อาวุโส,นี่คือโองการฟ้า.โปรดยล."
จากนั้น,จงซานก็ครี่โองการฟ้าออกมาช้าๆ,เป็นรูปลักษณ์ของไหมเก้าสีต่อหน้าของจื่อจุ้น.
โองการฟ้าที่ถูกเปิดออก,จื่อจุ้นที่จ้องมองไปยังตำแหน่งของจงซาน.
"จงซาน?โอ้ว?"จื่อจุ้นที่อ่านชื่อของจงซานและแสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ตราประทับนี้?"จื่อจุ้นที่ตื่นตระลึงเมื่อเห็นตราประทับขนาดใหญ่.
รับโองการสวรรค์ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!
***受命于天，即寿永昌Shòumìng yú tiān jì shòu yǒngchāng แปลเป็นไทยได้ว่า “รับโองการสวรรค์ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน"**
อักขระแปดตัว,แปดตัวอักษรที่ทรงพลัง,ทันใดนั้นจือจุ้นชำเลืองมองตาค้างเลยทีเดียว.
จงซานที่ชำเลืองมองด้วยความประหลาดใจกับสายตาของจื่อจุ้น.
"เจิ้ง,เห็นได้ชัดเจนว่านี้คือราชวงศ์กษัตริย์,ทำไมตราประทับของเจ้า,ถึงมีลักษณะเหมือนกับราชวงศ์จักรพรรดิด้วยล่ะ?
ไม่ใช่,ไม่น่าใช่,ราชวงศ์ของเจ้ายังคงอ่อนแอ,โชควาสนาของประเทศนี้ยังคงมีน้อยอยู่,เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีตราประทับของจักรพรรดิกัน?
ทำไมตราประทับโองการฟ้าของเจ้า,ถึงได้มีกลิ่นอายของราชวงศ์จักรพรรดิกัน?"หวงตี้ที่รู้สึกแปลกประหลาดกับตราประทับเป็นอย่างมาก.
ได้ยินคำพูดของจื่อจุ้นทำให้ดวงตาของเขาส่องประกายแสงวับวาว,ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่ามังกรเก้าตนที่กำลังไขว่คว้ายึดครองมุกลูกหนึ่ง,น่าจะเป็นมุกสีแดงนั่นอย่างแน่นอน.
"ข้าขอดูตราลัญจกรหยกครรลองเก้ามังกรสวรรค์ของเจ้าหน่อย."จื่อจุ้นที่กล่าวต่อจงซาน.
เขาที่จ้องมองไปยังจื่อจุ้นก่อนที่จะส่ายหน้าไปมาอย่างนุ่มนวล,"นี่คือตราลัญจกรหยกครรลองเก้ามังกรสวรรค์,ตราราชวงศ์ของผู้เยาว์,ทว่านอกจากข้าแล้ว,คนอื่นๆไม่สามารถสัมผัสมันได้."
ได้ยินคำพูดของจงซานแล้วจื่อจุ้นก็ตกใจเล็กน้อย.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"ทันใดนั้นจือจุ้นก็หัวเราะออกมาเสียงดัง.
"ดี,ข้าเห็นแล้ว,ข้าจะตั้งตารอราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งของเจ้า."จื่อจุ้นที่เผยยิ้มออกมาอย่างตรงไปตรงมา.
ได้ยินคำพูดของจื่อจุ้นเช่นนั้นจงซานก็รู้สึกเบาใจเล็กน้อย,ที่จริงภายในใจเขานั้นเต็มไปด้วยความวิตกกังวล.
เกี่ยวกับจงซานนั้น,จื่อจุ้นรู้สึกสนใจเขาขึ้นมาแล้ว,ก่อนหน้านี้เขาเห็นพรสวรรค์ทางร่างกายของจงซานที่ย่ำแย่,ทำให้เขาไม่สบอารมณ์อยู่เหมือนกัน,ทว่าเซียนเซียนกับไปทำพันธะสัญญาก่อกำเนิดกับเขา,แน่นอนนี่เป็นเหมือนกับคำมั่นสัญญา,นอกจากนี้เขาก็ยังช่วยเหลือชีวิตของเซียนเซียน.
และขณะที่เขาตรวจสอบร่างของจงซาน,ที่จริงก็พบว่าพลังฝึกตนของเขานับว่าแย่มาก,ทว่ากลับมีสิ่งที่คาดไม่ถึง,แปลกประหลาด,ไม่ชัดเจน,และเริ่มไม่สามารถเข้าใจได้ในที่สุด,จื่อจุ้นนั้นไม่ได้ต้องการรับรู้ว่าในสระแห่งหนึ่งนั้นมีปลาอยู่หรือไม่,การค่อยๆค้นหามันนับว่าดูลึกลับน่าสนใจกว่าไม่ใช่รึ?
"ครับ,อาวุโส."จงซานที่ตอบรับในทันที.
"เจ้ารู้วิธีใช้พันธะสัญญาเผ่าหมาป่าหรือไม่?"จื่อจุ้นสอบถาม.
"ผู้เยาว์ไม่รู้."จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
"นี่เป็นครั้งแรกสินะ!"จือจุ้นเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
ด้วยการสะบัดมือหนึ่งครั้ง,ที่กลางอากาศ,ปรากฏม้วนคัมภีร์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา,รูปร่างของคัมภีร์ดังกล่าว
รูปร่างคล้ายกับ"โองการฟ้า"ทว่าไม่ได้ดูโอ่อ่าหรูหราเท่า,ม้วนคัมภีร์ดูค่อนข้างโปร่งใส,จนแทบจะมองทะลุผ่านไปได้,มันกำลังโบกสะบัดร่ายรำอยู่ด้านหน้าจงซาน,ดูลึกล้ำเป็นอย่างมาก.
ที่ด้านหลังคัมภีร์,มีอักษรห้าตัวขนาดใหญ่.
คัมภีร์พันธะสัญญาตระกูลหมาป่า.
***狼族契约书 Láng zú qìyuē
shū(อักษรจีนห้าตัว)
ห้าตัวอักษรขนาดใหญ่ไม่ธรรมดา,ทว่าที่ด้านหน้านั้น,มีอักระปรากฏขึ้นสามแถว.
บรรทัดแรก : อวี้ถัง,กงเต๋อหมิง
บรรทัดสอง : เหยียนหวงเจียน.
บรรทัดสาม : โจวหรูอวี
(ก้าวหน้าสมความมุ่งมาดปรารถนา)
ทั้งสามแถว,ถูกเขียนขึ้นมาด้วยอักขระสีแดงที่แปลกตา,บรรทัดแรกดูคล้ายกับชื่อราชวงศ์,บรรทัดถัดมาดูเหมือนว่าจะเป็นชื่อสกุล
และด้านล่างสุดเป็นตราประทับ,ทว่าทั้งสามบรรทัดต่างก็ราวกับเขียนขึ้นมาด้วยโลหิต.
"พันธะสัญญา,ชื่อราชวงศ์,ถัดมาเป็นชื่อผู้ปกครอง,และตราลัญจกร"จื่อจุ้นเป็นคนเอ่ยออกมา.
"พันธะสัญญานี้ถูกสร้างขึ้นมาแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สูดหายใจยาว.
"อืม,พันธะสัญญานี้ถูกสร้างขึ้นเมื่อสามพันปีก่อน,เป็นพันธะสัญญากับเผ่าหมาป่า,เพื่อที่จะบรรลุเป็นราชวงศ์สวรรค์,ประกอบด้วย,ราชวงศ์สวรรค์อวี้ถัง,ราชวงศ์สวรรค์ต้าเหยียน,และราชวงศ์สวรรค์ต้าโจว,จวบจนถึงตอนนี้ได้หายไปไม่เหลือร่องรอย,เหลือเพียงแค่ตระกูลหมาป่าของข้าที่ยังคงเหลืออยู่"
จงซานที่จ้องมองจือจุ้น,พร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ,ทว่าหมาป่าน้อยเซียนๆ,ตอนนี้เข้ามาถูไถจงซานไปมา,ราวกับบอกว่าให้จงซานรีบๆทำ.
จงซานที่ใช้มีดกรีดนิ้วมือ,พร้อมกับผสมโลหิตดังกล่าวพร้อมกับโลหิตร่างเงา,พร้อมกับเขียนมันลงไป.
เจิ้ง,จงซาน.
เป็นบรรทัดที่สี่,เจิ้ง,จงซาน.
ด้วยการสะบัดมือ,พร้อมกับยกตราลัญจกรหยกครรลองเก้ามังกรสวรรค์,ขึ้น,ซึ่งฝ่ามือของเขาที่กุมไปยังมุกมังกร.
ตราลัญจกรหยกครรลองเก้ามังกรสวรรค์,ไม่จำเป็นต้องประทับหมึกก่อน,ด้วยหมึกที่แท้จริงนั้นเกิดจากเส้นวาสนาที่ถักทอขึ้นที่ตราประทับของมันนั่นเอง.
"คลืนนนน"
ตราลัญจกรหยกและคัมภีร์พันธะสัญญาเผ่าหมาป่าถูกประทับลงไป,เกิดเสียงดังสนั่น,พื้นของตำหนักที่สั่นสะเทือน,เกิดเสียงดังลั่นราวกับสายฟ้าฟาด.
"คลืนนนนนน"
ทุกๆคนต่างก็ตื่นตะลึงหวาดผวากับสิ่งที่เกิดขึ้น,ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น.
จงซานที่ประทับตราลัญจกรหยกลงไป,และยกมันขึ้นมา,พันธะสัญญาตระกูลหมาป่า,ที่กำลังส่องประกายแสงสีแดง,ดูเหมือนว่าตัวอักษรที่จงซานเขียนและประทับของตัวเองลงไปนั้นจะดูสีสดใสมากกว่าของคนอื่นๆ.
จือจุ้นที่จ้องมองไปยังตราลัญจกรหยก,ดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,ตราลัญจกรนี้มันคืออะไรกัน.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,จงซานก็สามารถสัมผัสได้ว่าร่างกายของเขาราวกับว่าเชื่อมต่อกับอะไรบางอย่าง.
จื่อจุ้นที่หายใจเข้า,จ้องมองจงซานด้วยความประหลาดใจ,ก่อนที่จะสะบัดมือหนึ่งครั้ง,พันธะสัญญาหมาป่าก็ถูกม้วนเก็บ.
"รู้สึกอย่างไรบ้าง?"จื่อจุ้นที่เอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่นุ่มนวล.
"รู้สึกแปลกประหลาด,เหมือนสัมผัสของข้ากำลังเชื่อมต่อกับบางสิ่ง."จงซานที่เอ่ยออกมาอย่างนุ่นนวล,ก่อนที่จะนำโองการฟ้าออกมา,ซึ่งถัดมาจากแถวของไท่จื่อนั้น,ได้ปรากฏตัวอักษรเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งแถว.
อาณาจักรสัตว์:หมาป่า.
เห็นท่าทางของจงซานแล้ว,จื่อจุ้นพยักหน้าพึงพอใจ.
จื่อจุ้นที่ขยับนิ้วชี้ออกไปอย่างนุ่มนวล,ปรากฏเป็นแสงสีเขียว,พุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน.
เมื่อเห็นแสดงสีเขียว,จงซานที่คว้ามันเอาไว้ที่ฝ่ามือ,แสงสีเขียวนั่นรวบเข้ากับฝ่ามือ,จงซานก็หลับตาในทันที.
จากนั้นก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง,ใบหน้าของจงซานที่ตื่นตะลึงตกใจขึ้นมาทันที,จากนั้นก็กล่าวต่อจื่อจุ้นด้วยความเคารพ,"ขอบคุณจือจุ้น."
"เจ้าไม่ลองทดสอบอย่างงั้นรึ?"จื่อจื่อที่กล่าวและยิ้มอย่างนุ่มนวล.
"อืม."จงซานที่พยักหน้า,เขาที่ทำการเก็บองค์การฟ้าไปในทันที.
เขาที่เดินตรงไปยังใจกลางห้องโถง,หยดโลหิตลงที่ฝ่ามือเล็กน้อย.
ฝ่ามือขวาของเขาที่ประทับลงบนพื้นตำหนักอย่างรวดเร็ว,และเอ่ยคำพูดออกมาทันที" อัญเชิญ,สัญลักษณ์ฟ้าดิน."
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอบลบ