Immortality Chapter 111 The real men but strove for dying a worthy death

Immortality Chapter 111  The real men but strove for dying a worthy death

 นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 111 กผู้ชายขอตายอย่างภาคภูมิ.

บทที่ 111 กผู้ชายขอตายอย่างภาคภูมิ.

大丈夫但求死得其所

  ลูกผู้ชายขอตายอย่างภาคภูมิ.

คนทั้งสิบคนถือหอกยาวกันทั้งหมด,จงซานที่คาดเดาความคิดของพวกเขา,หนึ่งในนั้นเป็นผู้นำ,แน่นอนว่าเขาสามารถปล่อยปราณหอกที่ทรงพลังออกมาได้,ซึ่งเป็นผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณ,ประมุขสำนักทวนเหล็ก.

"ประมุขสำนักทวนเหล็ก,เฉียนอู๋ตี้."เป่ยชิงซือกล่าวออกมาเบาๆ.

"หืม."จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,จ้องมองไปยังศัตรูของเฉียนอู๋ตี้,ที่พยายามจะทะลวงผ่านค่ายกลมา,และยังสังหารคนของสำนักทวนเหล็กไปเป็นจำนวนไม่น้อย.

ศัตรูของพวกเขามีอยู่ด้วยกันสามกลุ่ม.

กลุ่มหนึ่งถือกระบี่กันทั้งหมด,กลุ่มหนึ่งถือดาบกันทั้งหมด,อีกกลุ่มหนึ่งนั้นค่อนข้างหลากหลาย,มีอาวุธด้วยกันหลายชนิด,รวมแล้วทั้งหมด 200 คน.

ทั้งสามกลุ่มเอง,ต่างก็มีผู้นำของแต่ล่ะกลุ่มนำมา.

ทว่าที่ตรงกลางของกลุ่มคนทั้งสาม,กลับเป็นชายในชุดสีดำ.

"สามกุล่ม,หมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์,หุบเขาเทียนโหยว,และสำนักหมื่นปิศาจ,และที่เป็นผู้นำด้านหน้า,เป็นชายในชุดดำ,ดูไม่ชัดเจนนัก."เป่ยชิงซือที่อธิบายต่อจงซาน.

จงซานพยักหน้า,ก่อนหน้านี้ที่คฤหาสน์จง,เขารับรู้ว่ามีสำนักสามแห่งกำลังจะบุกเข้าปิดล้อมสำนักทวนเหล็ก,ไม่คาดคิดเลยว่าจะเป็นวันนี้,ซึ่งสำนักทวนเหล็กเองก็กำลังป้องกันอยู่.

"เฉียนอู๋ตี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะกลับมาจากทวีปศักดิ์สิทธิ์แล้ว."ชายชุดดำที่อยู่ห่างออกไปกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.

ขณะชายชุดดำเริ่มกล่าว,จงซานขมวดคิ้วไปมาทันที,เพราะว่าเขารู้จักชายคนนี้,เขาที่จ้องมองไปยังชายชุดดำ,ประกายแสงความเย็นชาที่เอ่อล้นออกมา,เสียงนี้,เขาจดจำได้ไม่มีวันลืมได้แน่ในชีวิตนี้.

เหล่ยติง,ก่อนหน้านี้,ที่หุบเขาบุพผาอสนี,กลุ่มของเหล่ยติงที่ได้ต่อสู้กับแมงป่องอสนี,ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะมีส่วนในการปิดล้อมครั้งนี้ด้วย?

"ชิ!"เฉียนอู๋ตี้แค่นเสียงอย่างเย็นชาไม่ได้มองไปที่แม่ทัพเหล่ยติง,ทว่าจ้องมองไปยังผู้นำหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์.

"ไม่คาดคิดเลยว่าหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์ของพวกเจ้า,จะปล่อยให้ตัวเองตกต่ำในครานี้ด้วย."เฉียนอู๋ตี้ที่แค่นเสียงเย็นชาออกมา.

ต้องไม่ลืมว่า,สำนักทวนเหล็กและหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์นั้นเป็นพันธมิตรกัน,ไม่คาดคิดเลยว่าสำนักทวนเหล็กจะถูกพวกเขาร่วมมือกับอีกสองสำนักปิดล้อมในวันนี้,ซ้ำยังสังหารศิษย์ของสำนักทวนเหล็กไปเป็นจำนวนมากด้วย.

"ปล่อยตัวเองให้ตกต่ำรึ? ฮ่าอ่าฮ่า,หมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์ตกต่ำอย่างงั้นรึ?แล้วสำนักทวนเหล็กของเจ้าไม่ใช่ว่ากำลังล่มสลายหรอกรึ? ปิดค่ายกลซะ,ต้องการให้สำนักทวนเหล็กตายไปทั้งหมดรึไง?เจ้ากลับมาแล้วอย่างไร,ทว่าทุกอย่างมันก็สายไปแล้ว,สำนักทวนเหล็กของพวกเจ้าเหลือผู้รอดชีวิตแค่เก้าคนเท่านั้น,เพียงแค่เจ้าเฉียนอู๋ตี้คนเดียว,คิดว่าจะสามารถปกป้องเหมืองศิลาวิญญาณได้อย่างงั้นรึ?"ผู้นำหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์แค่นเสียง.

ผู้นำหุบเขาเทียนโหยวและสำนักหมื่นปิศาจเองก็เผยยิ้มอย่างนุ่มนวลออกมาเช่นกัน,สามผู้นำร่วมมือกันบุกสำนักทวนเหล็ก,นั่นก็เพราะว่าพวกเขามีเหมืองศิลาวิญญาณขนาดใหญ่นั่นเอง.

เฉียนอู๋ตี้ที่ชำเลืองมองไปยังคนเหล่านั้น,เขาตรวจสอบคนทั้งสามที่อยู่ด้านหน้า,ท้ายที่สุดก็มาจับจ้องมองที่ชายชุดดำ.

"หมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์,หุบเขาเทียนโหยว,สำนักหมื่นปิศาจ,ไม่ไม่เชื่อว่าพวกเจ้าจะร่วมแรงรวมใจกันดี,แน่นอนว่าจะต้องมีคนกลางอยู่,แม่ทัพเหล่ยติง,การกระทำของราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่มันจะมากเกินไปแล้ว."เฉียนอู๋ตี้ที่จ้องมองไปยังชายชุดดำ,แม่ทัพเหล่ยติงพร้อมกับแค่นเสียงออกมา.

แม่ทัพเหล่ยติงที่ค่อยๆยกหมวกสีดำขึ้น,พร้อมกับเผยยิ้มออกมาอย่างมั่นอกมั่นใจ.

"หมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์,หุบเขาเทียนโหยวและสำนักหมื่นปิศาจต่างก็อยู่ในพื้นที่เดียวกัน,ทว่าราชวงศ์หยินเยว่ไม่ใช่ว่าอยู่ห่างออกไปยังภาคเหนือ,แต่เจ้ายังต้องการที่จะแบ่งปันเหมืองศิลาวิญญาณด้วยอย่างงั้นรึ?"เฉียนอู๋ตี้ที่กล่าวออกมาด้วยความสุขุม.

"ฮ่าอ่าฮ่า,เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลก่อนหน้านี้พวกเราได้ตกลงกันแล้ว,ข้าจะไม่แบ่งศิลาวิญญาณแม้แต่นิดเดียว,สิ่งที่ข้าต้องการนั้นคือตราประทับตกทอดของสำนักทวนเหล็กของเจ้าต่างหาก,เจตจำนงหอก.หากว่าเจ้ามอบเจตจำนงหอกให้ข้าตอนนี้,ข้าสามารถที่จะปล่อยศิษย์ของเจ้าไปได้,ข้ารับรองได้เลยว่า,จะไม่มีใครขวางทางพวกเขา,"เหล่ยติงที่หัวเราะออกมาเสียงดัง.

"อยากสู้ก็เข้ามา!"เฉียนอู๋ตี้ที่ยกหอกยาวของเขาขึ้น,พร้อมกับชี้ไปยังผู้นำหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์.

หอกยาวในมือที่สั่นสะท้าน,ปราณหอกที่ยาวกว่าร้อยจ้างพุ่งออกไป,ตรงไปยังตำแหน่งของผู้นำกระบี่พิสุทธิ์.

ปราณหอกที่ยาวกว่าร้อยจ้างพุ่งเป็นลำแสงตรงไปยังตำแหน่งของประมุขหมู่บ้านพิสุทธิ์,ปราณหอกที่พุ่งออกไปนั้น,รวมตัวกันกลายเป็นรูปลักษณ์เสือดาว,เป็นพลังงานรวมตัวกันเหมือนสิ่งมีชีวิตเสือดาวขนาดใหญ่เป็นอย่างมาก,พุ่งตรงอย่างรวดเร็วเข้าหาหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์.

"โฮกกกก!"

กลุ่มก้อนพลังงานเสือดาวที่มีความสูงกว่าร้อยจ้าง,พุ่งออกไปด้วยความหิวกระหาย,พร้อมฉีกกระชากกลุ่มคนของสำนักกระบี่พิสุทธิ์,เสียงคำรามดังลั่นอยู่ด้านหน้าของผู้นำหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์ทันที.

"ตูมมมมมม!"

ประมุขของหมู่บ้านกระบี่พิสุทธิ์ที่ตะวัดกระบี่ไปมา,เพลงกระบี่ร่ายรำสร้างปราณกบี่ร้อยกว่าจ้างออกมา,เขากระแทกกับเสือดาวอย่างรุนแรง,ประกายแสงสีขาวสว่างจ้า,ก่อนที่ใจกลางการปะทะเกิดเกิดเป็นพลิงที่ร้อนแรงไหม้ไปทั่วทุกทิศทางทันที.

ผืนปฐพีสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง,แม้แต่ภูเขาที่จงซานซ่อนตัวอยู่ไกลออกมายังสั่นไหวไปมา.

ทว่าชั่วระยะเวลานั้นแสงสว่างจ้าเป็นอย่างมาก,จงซานก็เห็นผู้นำอีกสองคนพร้อมแม่ทัพเหล่ยติงลงมือด้วยกันในทันที.

"ตูมมมมม!"

เสียงระเบิดอีกครั้ง,หลังจากนั้นแสงสว่างที่ก็จ้าไปทั่วบริเวณอีก,ทั้งหุบเขาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้.

เมื่อประกายแสงหายไป,ที่บริเวณด้านล่างหุบเขา,เฉียนอู๋ตี้และสามผู้นำตลอดจนแม่ทัพเหล่ยติงก็หายไปในทันที.

"ตูมมม,ตูมมม,ตูมมม...."

บนท้องฟ้าที่ไกลออกไปนั้น,ได้ยินเสียงดังสนั่นออกมาเป็นระลอก,ราวกับสายฟ้าคำราม.

จงซานที่เงยหน้าขึ้นไปมอง,พบว่าที่กลางอากาศนั้น,เกิดเป็นประกายแสงสว่างจ้าเป็นเหมือนกับบอลแสง,ที่มีขนาดใหญ่เกิดจากปราณหอกขนาดใหญ่,ปราณกระบี่,และปราณดาบ เข้าปะทะกันไปมาไม่หยุด.

เหล่าผู้นำทั้งหมดได้เข้าปะทะกันแล้ว,ด้วยด้านหลังของพวกเขานั้น,มีศิษย์ของเขาอยู่,เพื่อไม่ให้เหล่าศิษย์ได้ผลกระทบ,ดังนั้นจึงได้ย้ายการต่อสู้ขึ้นไปอยุ่บนอากาศ.

การต่อสู้ของผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณ,ที่สามารถบดขยี้ขุนเขาให้หายไป,แข็งแกร่งกว่าเหล่าผู้ฝึกตนระดับแกนทองเป็นอย่างมาก,และเหล่าศิษย์ของพวกเขาระดับสูงสุดก็คือขั้นแกนทองเท่านั้น.

มีผู้ฝึกตนราวๆห้าสิบคนจากสามสำนัก,ตอนนี้ค่อยๆเข้าล้อมกรอบคนกลุ่มหนึ่ง,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าคนทั้งห้าสิบคนนั้นต่างก็อยู่ในระดับแกนทอง,ส่วนคนที่เหลือที่อยู่ด้านหลังพวกอยู่ในระดับเซียนเทียน,ซึ่งไม่จำเป็นต้องนำมาใส่ใจแต่อย่างใด.

"ฮ่าฮ่าฮ่า."

เจ้าโส่วเซี่ยและศิษย์อีกแปดคนของสำนักทวนเหล็ก,หอกยาวของพวกเขาที่ชี้ไปด้านหน้า,พวกเขาที่พร้อมจะต่อสู้กับศัตรูที่มีด้วยความคลั่งแค้นอย่างลึกล้ำ,พวกเขาพร้อมที่จะแลกชีวิตกับฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่เสียดายชีวิต.

"ชิงซือ,ศิษย์พี่ใหญ่,ในสำนักทวนเหล็กนั้นมีสหายของข้าอยู่,รบกวนท่านช่วยลงมือได้หรือไม่."จงซานที่เอ่ยปากออกมาทันที.

จงซานมั่นใจในความแข็งแกร่งของเป่ยชิงซือเป็นอย่างมาก,ดังนั้นจึงได้ขอร้องนาง,ต้องไม่ลืมว่าเจ้าโส่วเซี่ยงนั้นเป็นสหายของเขา,นอกจากนี้ยังเคยช่วยเหลือเขาอีกด้วย.

ได้ยินคำพูดของจงซาน,เทียนชาที่ขมวดคิ้วไปมา,ภายในดวงตาของเขานั้นมีความเย็นชาแผ่ออกมา,สหายของเจ้า?เกี่ยวอะไรกับข้ากัน?

"คนใหนรึ?"เป่ยชิงซือที่สอบถามออกมา.

"เจ้าโส่วเซี่ยวในชุดสีขาว,เขาอยู่ซีกตะวันออกที่ใต้ตาของเขาปูดบวม."จงซานที่กล่าวออกมา.

"อืม."เป่ยชิงซือที่พยักหน้าให้.

"ไปกันได้แล้ว."เทียนชาที่เอ่ยออกมาทันที,เห็นได้ชัดเจนว่าเขารับปากจงซาน,ที่จะช่วยคนเหล่านั้น,ทว่าความตั้งใจที่แท้จริงนั้นไม่สามารถบอกได้.

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังเทียนชา,และก็พยักหน้าให้,ความต้องการของเทียนชานั้น,ดูเหมือนว่าต้องการให้ผู้ฝึกตนเหล่านั้นจัดการเขาสินะ?

"ไปกันเถอะ."จงซานที่พยักหน้า,พร้อมกับเหยียบดาบยักษ์,ลอยตรงไปยังด้านหน้า,เป่ยชิงซือและเทียนชาก็ตามไป.

ทันใดนั้นที่หุบเขาด้านล่าง,ร่างสามร่างที่ไม่แน่ชัด,อยู่บนกระบี่และดาบพุ่งตรงไป.

"เจ้าโส่วเซี่ยง!"จงซานที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

กับคำพูดของจงซาน,ทุกคนต่างก็จ้องมองมายังคนทั้งสามอย่างเงียบๆ.

เจ้าโส่วเซี่ยงเวลานี้กำลังอยู่ในสภาวะตึงเครียด,เป็นเวลาหลายวันมาแล้วที่เขาต่อสู้ไม่หยุดจนแทบจะหมดแรงแล้ว,ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงๆหนึ่งที่เรียกเขา,เจ้าโส่วเซี่ยง,ที่ตื่นตะลึง,หันหน้าไปมองทิศทางดังกล่าว.

จงซาน?

"สำนักไคหยาง?เทียนชา?"ผู้ฝึกตนระดับแกนทองผู้หนึ่งอุทานออกมา.

เหล่าผู้ฝึกตนแกนทองคนอื่นๆที่หยุดนิ่ง,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจจ้องมองไปยังคนทั้งสาม,เทียนชา,เทียนชาคือคนที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก,ศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักไคหยาง,เขาทำอะไร? ต้องการเข้ามายุ่งเรื่องของพวกเขาอย่างงั้นรึ?

"เจ้าต้องการทำอะไร?"ชายผู้หนึ่งที่ถือกระบี่โชกไปด้วยโลหิตตะโกนออกมาชี้ไปยังจงซานในทันที.

"เจ้าโส่วเซี่ยง,ตามพวกเรามา."จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.  

เพียงคำพูดไม่กี่คำ,ทุกคนก็เข้าใจความตั้งใจของการมาของคนทั้งสามได้ในทันที,พวกเขาต้องการช่วยเจ้าโส่วเซี่ยงอย่างงั้นรึ? และเจ้าโส่วเซี่ยงที่มีคนมาช่วยยังไม่ก้าวไปถึงระดับแกนทองไม่ใช่รึ?

หากเจ้าโส่วเซี่ยงถูกช่วยไป,แล้วอีกแปดคนของสำนักทวนเหล็กที่ไปถึงระดับแกนทองล่ะ.

ผู้ฝึกตนอีกแปดคนของสำนักทวนเหล็กที่ได้ยินคำพูดของจงซาน,ก็เข้าใจเหตุผลทันที,สำนักไคหยางและสำนักทวนเหล็กนั้นไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน,คนทั้งสามที่มานั้น,พวกเขามาช่วยเจ้าโส่วเซี่ยง.

"เจ้าโส่วเซี่ยง,ตามพวกเขาไป."ชายคนหนึ่งที่ถือทวนเล่มใหญ่เอ่ยออกมา.

"ไปซะ!"อีกคนที่ถือหอกต่างก็เอ่ยออกมาเช่นกัน.

"ไม่,สำนักทวนเหล็กคือรากฐานของข้า,ลูกผู้ชายขอตายอย่างภาคภูมิ,โส่วเซี่ยงเต็มใจที่จะตายไปพร้อมกับอาจารย์อาในการต่อสู้ครั้งนี้,ไม่หวังที่จะรอดชีวิตไปคนเดียวท่ามกลางศัตรู"เจ้าโส่วเซี่ยงเอ่ยออกมาด้วยคำพูดที่กล้าหาญ.

ได้ยินคำพูดของเจ้าโส่วเซี่ยง,ทุกคนได้แต่พยักหน้าให้,อาจารย์อาทั้งแปดที่ภายใจนั้นรู้สึกโลหิตพลุ้งพล่าน,ศิษย์หลาน เขาคือศิษย์หลานที่มีจิตใจที่อหังการ,เป็นลูกผู้ชายที่แท้จริงไม่หวาดกลัวต่อความตาย,ใช้แล้ว,หากต้องตายก็ต้องตายอย่างภาคภูมิใจ.

ในเวลานี้,คนทั้งแปดไม่ได้ปฏิบัติกับเขาเหมือนกับศิษย์หลาน,แต่เป็นเหมือนกับระดับขั้นเดียวกันเป็นศิษย์น้องของเขา,แม้ว่าพลังฝึกตนของเจ้าโส่วเซี่ยงนั้นจะต่ำสุด,เมื่อเข้าต่อกรกับศัตรูด้านหน้า,เจ้าโส่วเซี่ยงก็ไม่เคยหวาดกลัว,ใช้กำลังทั้งหมดที่มีปกป้องสำนัก,จวบจนถึงตอนนี้เขาได้แบ่งปันทุกข์และสุขร่วมกันกับทุกคน.

ฝ่ายตรงข้ามที่ล้อมกรอบเองก็ขมวดคิ้วไปมา,กับตัวตนของเจ้าโส่วซี่ยงแม้ว่าจะมีพลังฝึกตนต่ำสุดก็นับว่ากล้าหาญเป็นอย่างมาก.

เทียนชาที่อยู่ไม่ไกลออกไป,ที่จริงก็ทำให้เขาขมวดคิ้วไปมา,สายตาที่ค่อนข้างจริงจัง,ไม่คิดคิดว่าสหายของจงซาน,จะมีความกล้าหาญเช่นนี้,ทว่าเป่ยชิงซือนั้นก็ยังคงสงบเงียบเหมือนเดิม,นางที่พร้อมช่วยเจ้าโส่วเซี่ยงตามที่จงซานต้องการ.

จงซานที่ลอยอยู่บนอากาศจ้องมองไปยังเจ้าโส่วเซี่ยง,เจ้าโส่วเซี่ยงเป็นคนเช่นนี้นั่นเอง,เหมือนดั่งที่จงซานคาดหวัง,จงซานรู้ดีว่าเขาเป็นคนที่ตรงไปตรงมา,มีเกียรติและศักดิศรี,นิสัยที่เที่ยงธรรมของเขา,หากเขาเลือกที่จะจากมาตอนนี้,จงซานก็คงเป็นคนที่ดูเขาผิดไปเช่นกัน.

"จงซาน,ขอบคุณในความปรารถนาดีของเจ้า,ปัญหาเรื่องนี้มันซับซ้อนจนเกินไป,เจ้ารีบจากไปเถอะ."เจ้าโส่วเซี่ยงส่ายหน้าไปมาในทันที.

"ดี,งั้นพวกเจ้าทั้งหมดตามข้ามา!"จงซานที่เอ่ยปากออกมาอีกครั้ง.

กับคำพูดของจงซาน,ทุกคนถึงกับแข็งค้าง,เขามั่นใจว่าจะสามารถช่วยคนทั้งเก้าได้หมดอย่างงั้นรึ?

เจ้าโส่วเซี่ยงที่จ้องมองไปยังคนสำนักไคหยาง,ฝ่ายตรงข้ามในระดับแกนทองเองก็เช่นกัน,คนเหล่านี้ต้องการที่จะช่วยศิษย์ของสำนักทวนเหล็กอย่างงั้นรึ?ได้อย่างไร? ทั้งศิษย์พี่ศิษย์น้องของพวกเขาต่างก็ถูกคนเหล่านี้สังหาร,พวกเขาจะปล่อยให้คนกลุ่มนี้หนีไปได้อย่างไร? ทุกคนในเวลานี้ต่างก็กุมอาวุธแน่น,ดูเหมือนว่าก่อนที่คนเหล่านี้จะเคลื่อนไหว,พวกเขาก็จะเข้าจัดการก่อนทันที.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.