Immortality Chapter 108 The first flight
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 108 บินครั้งแรก.
บทที่ 108 บินครั้งแรก.
"ราชวงศ์หยินเย่วอย่างงั้นรึ?
เช่นนั้นบาดแผลบนใบหน้าเจ้า,เป็นผลมาจากกับการรบกับกองทัพราชวงศ์หยินเยว่อย่างงั้นรึ?
"จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังหนานป่าเทียน.ซึ่งมีรอยแผลเป็นลากยาวลงมา.
"ใช่แล้ว,ราชวงศ์หยินเยว่นั้นน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก,ข้าอยู่กองกำลังที่
17,มีจำนวน 300
คน,ขุนพลของพวกเราอยู่ในระดับแกนทอง,แต่แล้วก็ยังพ่ายแพ้,ยกเว้นข้าคนเดียวที่โชคดี,ทุกคนถูกจัดการไปทั้งหมด."ดวงตาของหนานป่าเทียนที่แสดงท่าทางโศกเศร้าเป็นอย่างมาก.
จงซานที่ถอนหายใจ,พร้อมกับรินน้ำชาให้กับหนานป่าเทียน,สงครามนั้นไร้จิตใจ,มาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว,ทุกคนที่ห้ำหั่นกันไม่มีความปราณีแน่นอน,พวกเขาเขาสังหารกันอย่างบ้าคลั่ง,เข้าสังหารอีกฝ่ายเพื่อให้ตกตายไปโดยไร้ซึ่งจิตใจ.
"เจ้ารอดมาก็ดีแล้ว,หากว่าศิษย์พี่เช่นเจ้าตายจากไป,ศิษย์รุ่นนี้จะเป็นอย่างไรกัน."จงซานกล่าว.
"อืม"ได้ยินคำปลอบใจของจงซานก็ทำให้เขารู้สึกอุ่นใจขึ้นมาเช่นกัน.
"เช่นนั้นทิศตะวันออกล่ะ?"จงซานที่เอ่ยปากถาม.
"ทิศตะวันออกรึ?
ทิศตะวันออก,ทิศตะวันออกเฉียงใต้และทิศตะวันออกเฉียงเหนือ,ถูกเรียกว่า ดินแดนหมาป่า,สิบวันหลังจากนี้,คือสถานที่เจ้าต้องไป,เป็นเหมือนชื่อ,เกาะหมาป่าสวรรค์,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,เกราะแห่งหนึ่ง,คือดินแดนหมาป่าสวรรค์,โชควาสนาต่างๆอยู่ทางตะวันออกของเกาะทางทิศตะวันออก,ไม่มีสำนักใดกล้าไปตั้งสำนักที่นั่น,ทางด้านทิศตะวันออกนั้น,เป็นดินแดนหมาป่า,แม้แต่ราชวงศ์หยินเยว่เองก็ยังไม่กล้าก้าวล่วงล้ำเข้าไป,เพราะว่าอยู่ใต้การปกครองของหมาป่าที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,ถึงแม้ว่าจะเป็นทวีปศักดิ์สิทธิ์เองก็ยังหวั่นเกรงดินแดนหมาป่าสวรรค์ดังกล่าวด้วย."หนานป่าเทียนที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"อย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
"ข้าเองก็ไม่รู้ชัดเจนนัก,เรื่องของทิศตะวันออกนั้นมีน้อยมาก,เป็นดินแดนหมาป่าที่ร้ายกายมาก,และยังเป็นผู้ฝึกตนหมาป่าที่ทรงพลังไม่น้อย,และยังมีหมาป่าที่มีพลังฝึกตนสูงจำนวนไม่น้อยเลย"หนานป่าเทียนกล่าว.
"มากขนาดนั้นเลยรึ?"เท่าที่ได้ยินมา,ดูเหมือนว่าหมาป่าจะมีพลังฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณเป็นจำนวนไม่น้อย,เป็นดินแดนหมาป่าที่น่าหวาดกลัวขนาดนั้นเลยรึ?
"อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย,ว่าแต่สองปีมานี้พลังฝึกตนของเจ้าเร็วมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะอยู่ในระดับหกเซียนเทียนแล้ว,พวกเราไม่ได้ประลองกันมานานแล้ว,ลองดูหน่อยเป็นไง?"หนานป่าเทียนกล่าวออกมาในทันที.
"ลองดู?
เจ้ามีพลังฝึกตนเท่าไหร่แล้วรึ?"จงซานสอบถาม.
"ระดับเก้าเซียนเทียน,อีกก้าวเดียวก็จะไปถึงระดับสิบเซียนเทียนแล้ว."หนานป่าเทียนที่กล่าวอย่างมั่นใจ.
"ดีเลย."จงซานที่รับคำ,เขาเองก็ต้องการที่จะสู้ด้วยเหมือนกัน.
"พรุ่งนี้ตอนบ่ายที่ลานฝึก ยอดเขาไคหยางเป็นอย่างไร."หนานป่าเทียนกล่าว.
"เป็นไปตามนั้น."จงซานที่พยักหน้าตอบรับ.
จากนั้น,หนานป่าเทียนก็จากไป,ไม่ว่าจะเป็นจงซาน,หรือหนานป่าเทียนย่อมไม่สามารถประมาทได้,แม้ว่าทั้งสองคนจะมีระดับพลังต่างกัน,ทว่าก่อนหนานี้หนานป่าเทียนต่างก็รับรู้ได้ว่าจงซานนั้นแข็งแกร่งมีทักษะมากมาย,ยากที่จะเอาชนะได้ง่ายๆ.
หนานป่าเทียนรับรู้ได้ด้วยว่าจงซานนั้นมีทักษะบางอย่างที่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเองได้,การประลองครั้งนี้ไม่สามารถบอกผลได้เลย.
เมื่อหนานป่าเทียนจากไปแล้ว,จงซานนำแกนเมฆาที่ได้รับจากเทียนซวินจื่ออกมา.
แกนเมฆานั้น,เป็นของวิเศษจากสวรรค์,เป็นสมบัติหายาก,แน่นอนว่าหากไม่ใช่คนที่อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณก็ยากที่จะสามารถหาสิ่งของเช่นนี้มาได้.
ผ้าแพรไหมแดงของเทียนหลิงเอ๋อ,ทำไมถึงสามารถบินได้,นั่นก็เพราะว่าได้หลอมแกนเมฆาลงไปนั่นเอง,ซึ่งนั่นจึงเป็นเหตุให้เจ้าโส่วเสี่ยงที่มีพลังฝึกตนเท่ากับนางแต่ไม่สามารถใช้หอกเขาเหินได้นั่นเอง.
มีเพียงแค่ผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณ,เมื่อมีจิตวิญญาณก่อเกิด,จะสามารถโบยบินไปบนท้องฟ้าได้,ทว่าก็ยังมีระดับแกนทองที่สามารถใช้ของวิเศษเหินได้เช่นกัน.
ผู้เชี่ยวชาญระดับแกนทอง,สามารถที่จะควบคุมกระบี่ให้ลอยออกไปสังหารเหล่าศัตรูได้,รวมทั้งควบคุมกระบี่ให้บินได้,ทว่าอย่างน้อยก็ต้องก้าวไปถึงแกนทองขั้นสุดท้าย,นอกจากนี้ยังไม่สามารถบินได้นานหรือระยะทางไกลเท่าใดนั้น,นอกเสียจากว่าหลอมแกนเมฆาเข้ากับกระบี่เหิน,ถึงจะทำให้พวกเขาสามารถบินไปมาได้อย่างอิสระ.
ก่อนหน้านี้จงซานเห็นวิธีการควบคุมกระบี่เหินของเหล่าผู้ฝึกตนระดับแกนทองมาแล้ว,ที่จริงส่วนใหญ่ได้ผสานเข้ากับแกนเมฆามาทั้งนั้น.
แกนเมฆานั้นนับว่าเป็นของวิเศษที่หายากมาก,ศิลาวิญญาณ
100,000
ยังไม่สามารถซื้อได้เลย,ดังนั้นจึงถูกนับได้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่า,นอกจากนี้ยังมีอายุการใช้งาน,สามารถใช้บินได้เป็นเวลาแค่หนึ่งร้อยปีเท่านั้น,จากนั้นก็จะสลายไป.
จงซานที่นำดาบฝันร้ายอกมา,ก่อนที่จะนำมันไปวางบนดาบฝันร้าย,ดูเหมือนว่าแกนเมฆานั้นจะเป็นเหมือนกับของเหลวที่นุ่มนวล,เวลานี้มันได้ซึมเข้าไปในตัวดาบช้าๆ.
จงซานและดาบยักษ์นั้นเชื่อมต่อเข้าด้วยสัญญาโลหิต,ทำให้แกนเมฆาผสานเข้ากับมันช้าๆ,และจงซานสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่แปลกประหลาดผ่านพันธะสัญญาได้,นอกจากนี้ยังสามารถควบคุมได้ด้วย.
ด้วยการปล่อยมือ,พร้อมกับควบคุมผ่านจิตใจ,ดาบยักษ์ของเขาก็ลอยอยู่บนอากาศอย่างคาดไม่ถึง,ลอยนิ่งงันไม่ขยับ.
ความรู้สึกที่ค่อนข้างประหลาดใจ,เหมือนดังที่อาจารย์กล่าวเอาไว้ด้วยการใช้สัมผัสเทวะในการควบคุม,ก็จะทำให้เขาสามารถควบคุมดาบยักษ์ของเขาได้,เหมือนดั่งเช่นชายชราในพิษเหมันตร์ที่เขากับหลิงเอ๋อไปเจอมา,เขามีสัมผัสเทวะที่แข็งแกร่งมาก,สามารถควบคุมร่างของจงซานและหลิงเอ๋อได้,ดูหมือนว่าแกนเมฆา,คือของวิเศษที่ทำให้สามารถใช้สัมผัสเทวะได้ดีขึ้น,ทำให้เขาสามารถควบคุมดาบยักษ์ของเขาได้,ไม่จำเป็นต้องถือด้วยมือก็สามารถควบคุมมันได้.
ปรกติการจะใช้สัมผัสเทวะควบคุมสิ่งของให้ได้นั้นอย่างน้อยก็ต้องมีระดับก่อตั้งวิญญาณเท่านั้นถึงจะทำได้.
ดูเหมือนว่าโลกนี้ช่างกว้างใหญ่,มีเรื่องที่แปลกประหลาดมากมาย,โดยเฉพาะแกนเมฆาช่างเป็นอะไรที่ล้ำลึกเป็นอย่างมาก.
จงซานที่ก้าวขึ้นไปบนดาบยักษ์ของเขาเบาๆ,ดูเหมือนว่ามันจะสามารถพยุงร่างกายของเขาได้,พร้อมที่จะบินแล้ว.
อัศจรรย์!ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ.
เขาสามารถที่จะควบคุมดาบยักษ์,ให้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าได้.
ฟิ้ว!
จงซานที่เหิน,ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า,เขาพยายามควบคุมร่างกายของเขาอย่างระมัดระวังไม่ให้หล่นลงมาจากดาบยักษ์,ดูเหมือนว่าการบินไปบนท้องฟ้าด้วยตัวเองเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นจริงๆ.
"อ๋า!!"
การบินบนท้องฟ้า,ช่างเป็นฝันที่น่าอัศจรรย์จริงๆ,เขาไม่คาดไม่คิดมาก่อนเลย?
ใครจะรู้ว่าจะสามารถบินบนท้องฟ้าได้?
จงซานสามารถบินได้แล้ว,แม้ว่าเขาจะมีอายุแปดสิบสองปีแล้ว,ทว่าในเวลานี้ก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นเหมือนกัน.
ด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,ทำให้จงซานบินตะลอนไปทั่วสำนักไคหยางด้วยความเร็ว,ด้วยการรับรู้ของจงซาน,ทำให้เขาสามารถบินไปมาด้วยความเร็วได้อย่างเชี่ยวชาญในเวลาเพียงไม่นาน,ด้วยเวลาไม่ถึงชั่วโมงเท่านั้น,เขาก็ได้ทดสอบวิธีการบินในท่วงท่าต่างๆมากมาย,จนชำนาญ,ซึ่งเป็นความสามารถที่ยากที่คนทั่วไปจะสามารถทำได้.
เขาที่บินไม่หยุดเลยตลอดสี่ชั่วโมง,จงซานรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,ก่อนที่จะร่อนลงมายังติงสุ่ยเซี่ยของเขา,เพื่อที่จะพักผ่อนเตรียมประลองในวันพรุ่งนี้.
ทว่าการบินของจงซานในสำนักไคหยางนั้น,มีคนจ้องมองดูอยู่หลายคนเช่นกัน.
เทียนซวินจื่อที่อยู่บนยอดเขาไคหยาง,จ้องมองระดับการเรียนรู้ของจงซานนั้นทรงพลังมาก,ภายในใจของเขาได้แต่ถอนหายใจ,พร้อมกับลูบเคราไปมา,ภายในสายตาของเขาถือว่าน่าพึงพอใจเหมือนกัน.
เพียงแค่การบินครั้งแรก,คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำได้ขนาดนี้?ด้วยการเคลื่อนไหวต่างๆ,ไม่คิดเลยว่าเขาจะมีเชาว์ปัญญาที่เหนือจากคนอื่นมาก.
ยอดเขาเสี๋ยจู๋,เป่ยชิงซือที่ยืนอยู่ด้านหลังกู่ซ่างจื่อ,จ้องมองจงซานที่อยู่ไกลออกไป,ภายในสายตาของนางนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน.
ลึกเข้าไปในหุบเขาแห่งหนึ่ง,เนี่ยชิงชิงที่เห็นจงซานกำลังบินอยุ่,ในสายตาของนางนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ,นางที่หยิบก้อนกวาดขึ้นมากำแน่น,หลายต่อหลายครั้งนางต้องการที่จะปามันออกไป,ทว่าท้ายที่สุดก็ทนเอาไว้ได้.
เทียนชาและศิษย์น้องคนอื่นๆที่อยู่ในที่เดียวกัน,เห็นการบินของจงซานแล้ว,ภายในสายตาก็ประหลาดใจ,และยังมีจิตสังหารแผ่ออกมาด้วย.
จงซานที่กลับมายังติงสุ่ยเซี่ย,นั่งสมาธิและบำเพ็ญโคจรพลัง,จงซานที่รู้มาก่อนแล้ว,เขาไม่สามารถเอื่อยเฉื่อยปิดบังได้อีกต่อไป,ด้วยครั้งนี้เขาสามารถบินได้,คนอื่นจะทนได้อย่างงั้นรึ?ดูเหมือนว่าในเวลานี้เขาควรที่จะต้องแสดงความแข็งแกร่งให้คนอื่นๆได้เห็นบ้าง?
เช้าวันถัดมา,ไม่รู้ว่าใครปล่อยข่าว,การประลองของจงซานและหนานป่าเทียนที่ลานฝึกยอดเขาไคหยาง,มีศิษย์ขั้นสามมากมายมารวมตัวกันเป็นจำนวนมาก,แม้ว่าการประลองนี้ศิษย์ขั้นสองระดับแกนทองจะไม่ได้สนใจเท่าใดนัก,ทว่าเหล่าศิษย์ขั้นสามแทบทุกคนต่างก็สนใจเป็นอย่างมาก,หนานป่าเทียนนั้นเป็นศิษย์ขั้นสามลำดับที่สาม,ทุกคนต่างก็รู้ดี,นอกจากนี้ยังมีพลังฝึกตนระดับเก้าเซียนเทียน,การประลองครั้งนี้
เขาจะทำการต่อสู้กับระดับหกเซียนเทียน,ทุกคนต่างก็อยากรู้อยากเห็นกันทั้งนั้น?
ศิษย์ใหม่ขั้นสามที่เข้ามาภายในสองปี,ดูน่าสนใจมาก,สามารถก้าวไปถึงระดับหกเซียนเทียนได้อย่างงั้นรึ?ก่อนหน้านี้เขาที่มีระดับสามสามารถล้มระดับสี่เซียนเทียนและได้รับมุกคงหลิงไป,ตอนนี้กลับสามารถก้าวไปถึงระดับหกเซียนเทียนได้.
ทว่าในเวลานี้,พวกเขาต่างก็รับรู้ได้ดีว่าระดับของทั้งสองนั้นในการประลองครั้งนี้ไม่ใช่แค่เพียงต่างกันระดับเดียวแล้ว,แต่แตกแตกต่างกันมาก,จงซานที่มีระดับหกจะสามารถต่อกรกับศิษย์พี่ระดับเก้าเซียนเทียนได้จริงๆรึ?
ดังนั้น,ลานฝึกยอดเขาไคหยางตอนนี้จึงมีศิษย์ขั้นสามมากมายนับไม่ถ้วน,กำลังยืนรอเฝ้าดูการประลองของทั้งคุ่อยู่.
ดูเหมือนว่าข่าวนี้เทียนซวินจื่อและเสวียนซวินจื่อเองก็สนใจ,พวกเขาที่ยืนอยู่บนยอดเขา,กวาดตามองลงมา,ต้องไม่ลืมว่าพวกเขาทั้งคู่ต่างก็เป็นศิษย์ของพวกเขา.
"ศิษย์พี่,ท่านคิดว่าป่าเทียนจะชนะใหม?"เสวียนซวินจื่อที่สอบถามออกมาด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล.
"ผลนั้นไม่สามารถบอกได้,แต่เจ้าก็มั่นใจว่าป่าเทียนจะชนะไม่ใช่รึ?
ดุเหมือนว่าเจ้าจะไม่คิดว่าจงซานจะมีโอกาสชนะเลย?"เทียนซวินจื่อส่ายหน้าไปมาพร้อมกับเผยยิ้มอย่างนุ่มนวล.
"ที่จริงแล้วข้าเห็นวิชาทักษะของจงซานที่เคยแสดงออกมา,ค่อนข้างล้ำลึกและดูเหมือนว่าแกนแท้ของเขาเองก็แปลกประหลาดด้วย,ทว่าป่าเทียนเองก็มีไม้ตายที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน.
"ป่าเทียนนั้นไม่เจอคนที่มีระดับเก้าเซียนเทียนที่พอจะเป็นคู่ฝึกให้กับเขาได้,แต่เขาก็ประเมินค่าของจงซานที่มีระดับหกเซียนเทียนว่ามีระดับเท่ากัน,นอกจากนี้ข้าคิดว่าการที่เขาเข้าร่วมสงครามมา,ทำให้เขาได้รับประโยชน์,ไม่เพียงแต่มีสายโลหิตที่ไม่ธรรมดา,เวลานี้นับว่าแข็งแกร่งทีเดียว,แต่ชัยชนะหรือพ่ายแพ้,ก็ยังยากที่จะคาดเดาได้."เทียนซวินจื่อที่พยักหน้าเผยยิ้มอย่างนุ่มนวล.
"จงซานยกเว้นพรสวรรค์ด้านร่างกายที่ย่ำแย่,ทว่าการเรียนรู้ของเขานั้นน่าหวาดกลัวมาก,อาจนับได้ว่าเขาเป็นคนที่โดดเด่นเลยทีเดียว,ในเมื่อหนานป่าเทียนเลือกเขา,แน่นอนว่าทั้งคู่ต่างก็ร้ายกาจพอที่จะเป็นคู่มือให้กันได้,เหล่าศิษย์ระดับสามเองก็ดูเหมือนว่าจะให้ความสนใจไม่น้อย,และจะเป็นประสบการณ์ให้พวกเขาได้เรียนรู้,ต้องไม่ลืมว่ามันจะเป็นโอกาสที่ดีในการสงเสริมสำนักไคหยางของพวกเรา."เสวียนซวินจื่อพยักหน้า.
"อืม."เทียนซวินจื่อก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน.
การประลองในวันนี้,เทียนชาไม่ได้ให้ความสนใจแม้แต่น้อย,หนำซ้ำเขายังดูแคลนการประลองในระดับเซียนเทียนอีกด้วย,ทว่าเป่ยชิงซือนั้นได้แอบอยู่มุมหนึ่ง,เนี่ยชิงชิงเองก็อยู่ในป่าสีเขียวจ้องมองมา,สำหรับจงซานแล้ว,เนี่ยชิงชิงไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย,นางต้องการรู้ว่าคนผู้นี้พิเศษ,หรือน่าสนใจตรงใหน,หลิงเอ๋อถึงได้หลงหัวปักหัวปำ.
เวลาบ่ายก็มาถึง.
จงซานที่ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของฝูงชน.
รอบๆลานฝึกของสำนักไคหยางตอนนี้,มีศิษย์ขั้นสามมากมายรายล้อมไปหมด,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,แต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไร,ทว่าเขาที่มารอที่ใจกลางลานแล้ว,ตอนนี้กำลังยืนตระหง่าน,โดยมีดาบยักษ์ปักเอาไว้ด้านหน้า,หลับตารอคอยเวลา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น